Kristo Çipa
Vesha mjegullën e hollë
Natë korriku pa hënë, po shtigjet nuk janë zënë.
Unë kujtimet mbaj në prehër, ëndrën time kreh me krëhër
Nga vëllimi poetik shkëputa poezinë “ Vesha mjegullën e hollë” nga e cila morri edhe titullin vëllimi i tret poetik
Vesha mjegullën e hollë
Kur natë e verës merr kollë
Ç’më zë një pasion i njomë
Të vesh mjegullën e hollë
Afërdita të më zgjuaj
Dhe me yje të më gjuaj
Që hëna bjonde të vuaj
Grisa cipën e mëngjezit
Nëpër qiell zgjidha brezin
Aty ku dëshirat s’vdesin
Nga lëndinat shpirtërore
Erdha në odat verore
Dukeshe si qiellore
Flije në mërinë e vjetër
Qortoje me botën tjetër
Turfullon si pylli i egër
Përpjek kapakët e syve
Si ritmet e melodive
Harkuar prej xhelozive
I tymosje bukuritë
Si bleta kur zë roit
I thoshje natës, mos ik!
I thoshje natës tinzare
Kam një hall moj mëkatare
Kam një mall moj ziliqare
Dua mikun tim ta pjek
Ta shikoj e mos ta prek
Nxirrma natë sonte në shteg!
Unë si tyli në dritare
Kur më pe sikur u ngjalle
Shtyve natën, yjet shave
Dhe kur mbi gjire t’u shfaqa
U mbështoll me vesë vapa
Si cunami s’bëja mbrapa
Gjunjët e maleve kapa
About Post Author
