Janë pa mbarim-Berzat Sadiki


JANË PA MBARIM

(Dashuritë)

Dashuria nuk thuhet.

Nuk mund ta thuash aq sa e meriton.

Nuk ka peshore që e mat.

Dashuria nuk përputhet.

Mbetet e mangët.

Nuk plotësohet kurrë.

Dashuria nuk është lule.

Lulja këputet, vyshket.

Dashuria është frymë.

Frymë e pavdekshme.

Dashuria lind.

Lind bashkë me lindjet.

Pastaj shpërthen si shkëndijë.

Shpërndahet zemrave.

Bëhet dhimbje.

Dhimbje e përjetshme.

Dashuria digjet sikur dielli.

Digjet për t’i shtuar flakët.

Për t’u bërë dritë.

Dashuria është e padukshme.

Po të dukej,

të gjithë do të binin në të.

Do të verboheshin syve.

Dashuria e ka gjuhën e vet.

Nuk ka alfabet.

Nuk ka gramatikë.

Ka veprim hyjnor, mrekullues.

Është dëshirë.

Mendim.

Është kusht për të gjallët.

Dashuria është fuqi.

S’ka kush e ndal.

Ajo i kalon kontinentet.

I kalon për shtatë frymëmarrje.

Sa çel e mbyll sytë,

ajo shfaqet.

I jep shije jetës.

E nxit hapin e frymëmmarjes

Dashuria nuk ka moshë.

Nuk plaket.

Nuk e humb bukurinë.

Ajo i merr trajtat e dëshirave.

Sa me mund shtohet.

Madhështohet.

Përhapet.

Dashuria e gjen dashurinë.

Dashuritë njihen.

Nuk kanë vetmi.

Nuk kanë kufi.

Janë pa mbarim,

si në këtë botë,

edhe në amshim.