E PANJOHUNA !
Nji pik lodit’ ra prej vijes jet ,
e syni i nxanun mat ,
u mbyll .
Labirintet e t’panjohnës m’humbën ,
e si e pa’fe shitita tuj dasht ikjet e ligjshme.
Ngrack u ndjeva ,
n’vendet ku m’mohuen ,
se nuk kesh unë ,
e kush ?! Ata q’i deshta ma shumë.
Deshta me t’lan t’shkrueme diçka …
se koha mi ka rrëfye misteret ,
unë i di tesh i ndjej mornica nëpër trup ,
se nuk asht turp ,
me t’dasht .
Jan shkrue ligjet ,
vendosë jan ligjerisht kodet e pa’dishifrueme,
jena t’njajtë ,
ndjejm t’njatën melodi ,
Unë e Ti.
Veç m’kallxo ku e ka derën zani ?!
tesh kam hesht , se po fola ?!
po fola !
ti bjen n’g’juj tuj kërkue lëmosh ,
n’kët jet q’i na vuni n’nji qosh.
A e din ti ?!
Se diku kena prep me u gjet ,
se jo ktu , n’nji tjetër jet .
A thue ka ?!
Jet ma zemra ?!
Se nji pik lodi’ prej vijës t’jetës ra ,
e ashtu n’heshtje rrëshkiti nëpër faqe ,
i pa’za .
Autore:
