A e di,
se ka netë që gjumi s’më merr nga pritja
durimmadhe, që mes yjesh të shfaqesh ti
muza ime,ti e bukura Hëna ime magjiplotë?
A e di,
që të qelqtën dritare hapur për ty e kam ,
kundroj qiellin dhe pres të mbuzesh afër meje
duke mē buzëqeshur si dikur?
A e di,
se trishtuar jam dhe po mbytem nga t’miat lotë,
janë lotët e mallit ,janë lotët e zemrës që e
prushëruan të ëmblën fytyrë?
A e di,
se zemra nga malli gulçon dhe po firohem për çdo
minutë që kalon dhe s’po di më as të rroj?
A e di,
sa dëshirë po kam t’më ftosh në të brishtën
shoqëri tënden dhe t’më hijeshosh me dritëzën
e shpresës dhe rëzëllimin që ngjall mister?
A e di,
sa shumë i dëshiroj nanuritjet në buzëzën tënde
duke më pëshpëritur të ëmblat fjalë ashtu si dikur,
kur unë vështroja duke të dëgjuar plot kureshtje?
A e di,
sa shumë po dua t’më shohësh se si mbuluar jam me
dëshpërimin më të thellë që s’po më lejon të frymojë?
Po ti eja,
o Hëna ime qoftë edhe një të vetme herë dhe më lejo të lutem të sodis bukurinë mahnitëse duke të pëshpëritur:
se ti je e bukura ime,
je dritëza që ndrin timen udhë të errët,
je e vetmja pa të cilën dot s’po mund !…
