Abetarja e lirisë
Shumë herë shkruam në vite, me shkronja gjaku.
Në Vlorën e Flamurit, gjalloi besa shqiptare.
Kur u ndezën zemrat prush, si lisi te oxhaku.
Liria na u bë dritë, për ditët tona flamurtare.
Zgjuam ëndrra, për këtë abetare në çdo shkronjë.
Nuk u ndalëm, dhe pse dikush na gjembonte në shtigje
Po Abetaren e Lirisë kurrë s’e mbyllëm. në kohë
Për të luftuam në beteja të shumta mes sakrifice.
Serish shfetojmë dorë më dorë Abetaren e Lirisë.
Ia rrëfejmë fëmijëve që në shekuj ta kujtojnë.
E pashuar dhe e gjallë mbeti kjo ëndërr e shqiptarisë
Për të na bekoi të pragu nëna fjalëngrohtë.
Në ditët nëntorësh ulim gjunjët me mirënjohje e nderim.
Para flamurit, para të rënëve që flenë në varre mermeri.
Veç ajo Abetare mbetet e hapur ballë kohës me gjëmim
Asnjë shqiptar nuk do e harrojë atë brez pas brezi.
Nga Gjeorgjina kapaj Athinë 27/11/2024
