Ah mërgimi shkretë, sa stresë që kalova
Për çfarë lashë pas, dhe si do ecja përpara
Me fëmijë të vegjël, i kisha dhe djem
Ata ishin të vegjël, s’mendonin si unë.
Me topë i binin, murit në oborrë
Nuk doni tja dinin, kush ishte vërdallë
Punoja gjithë ditën, dhe pakë kohë kisha
Shut – shutë u thosha, gjtonin mos ta shqetësoja.
Të qetë doja të rrinin, mos të më dëgjonte njeri
Më dëgjonin shumë, po ishin dhe fëmijë
Një gjitone më dëgjonte, te porta më erdhi një ditë
Leri fëmijët të lozin
Shut – shutë mos të dëgjojë.
I gjalli do flasë, fëmija do luaj, leri fëmijët të bëjën çfarë të duan
Kushë do qetësi, prapa diellit të shkojë
Zëra fëmijësh të dëgjohen, rrugët le të gjëmojën
Mos ua prit hovin fëmijëve, si zogjit të cicërojën.
U rritën u bënë burra, gjithkush në punuan e vetë
Shut – shutet e mija, u kanë mbetur në veshë
Më ikën shumë largë, malli më këputë
I kujtojë të gjitha, dhe lotët më bien.
A. K. Selishtaj 8.8.2023
