Ah, moj zemra ime…
Krenohem me zemren
Time, krenohem dhe e them
Cdo dite, e vrane e dermuan
E thyen ne cdo pike…
E shkelmuan e ndan ne
Mijera copa e shkulen
Nga vendi dhe ajo.perseri
Punon, cuditem.me veten,
Ku e gjen ate force?
U munduan me cdo
Kusht te me ulnin poshte
Mos te ngrihesha me,
Por Mimoza Nebiaj u ngrit
Me e forte se kurre ne kembe,
Perdoren me qindra menyra
Per ti ulur imazhin
Dhe mos te behesha
Me njeri, por Mimoza Nebiaj
U ngrit mbi dhimbjen perseri,
sa u lendua kjo zemer ne cdo cep dhe ne cdo skaj ne mijra copa dhe
Perseri eshte gjalle…
Krenohem me zemren time
Dhe them ku e gjen ate force? Te ajo edukate qe prinderit ma ushqyen qe vajze, e vrane zemren time e shkulen dhe e dermuan pa meshire por kjo e gjeti forcen dhe shpirtin se dha per te ligjte! Krenohem dhe jam krenare per forcen dhe kurajon qe me dhane djemte e mi, pa ata nuk do te isha me ketu, fjalet e ngrohta te miqeve dhe mikeshave te njerezve te zemres qe cdo dite i kisha prezente! Sa shume qe u lendua kjo zemer sa shume por shpresen Mimoza nuk e humbi kurre! U jam mirenjohesve femijeve te mi dhe gjthe njerezve te dashur qe me qendruan prane! Zoti u bekofte! Une u ngrita ! Dhe jam ketu me e forte se kurre…
About Post Author
