E lashë poezinë në një cep të strukur,
Pa “Atë”, nuk mund të shkruaj, jo
Bota është e mbushur me sy, që gaz e lotë janë
Por,nuk mund të gjej, si ata që kish AJO.
Ajo shpirt bukura,
Ajo fjalë ëmbla .
Ajo delikatja,
e ndjeshmja, pa fund.
Si qielli në agim,
i shndriste fytyra,
e qeshura e saj
plot sharm, plot bujë .
Por edhe kur mërzitej,
gjithçka më tërhiqte
edhe kur lotët kristal,
I iknin rëke .
Nuk dinte, të fshihej
as të ndryshonte.
Me sytë gaz e lotë,
E Bukur …qe .
Nuk dinte, të fshihej
as të ndryshonte.
Me sytë gaz e lotë,
E Bukur …qe …