– Refleksione rreth poezisё sё poetes Trandafile Malshi
Nga : Llesh Gjoka
Poetja Trandafile Malshi vazhdon tё rishfaqet e vendosur dhe bindёse nё rrugёn e saj poetike.
Pas librit tё saj tё parё “Duke ardhur me tinguj zemre”, me botues dhe parathёnie nga shkrimtari i njohur Mark Simoni, ajo vazhdon nёpёrmjet rrjeteve sociale tё na pёrcjellё akordet mё tё reja dhe tё freskёta tё njё poezie qё vazhdon tё rritet.
“Poetja pёrdor kadenca dhe kreshendo tё spikatura , qё e bёjnё muzikale poezinё e saj” – do tё shkruante botuesi nё parathёnien e librit.
Kjo poezi qё buron si muzikё nga shpirti i poetes, kёrkon gjithnjё shtigje tё reja qё tё dёgjohet dhe tё afirmohet.
Nё dukje tё parё njё poezi sempliste, ajo vjen dhe mbruhet natyrshёm me mjete stilistike dhe
metafora qё tё befasojnё.
Duke vёnё nё spikamё ndjesitё qё formojnё brumin poetik duket sikur poetja “vuan” nё kёrkim tё gjёrave tё bukura. Ato gjёra qё jeta duket sikur i fsheh si njё thesar tё çmuar dhe i takon poetit t’i zbulojё ose t’i rizbulojё ato. Dhe vuajtja shkakton dhembjen, e cila pёrcillet.
“Poetёt kanё fuqinё tё ngrenё dhembjet e veta nё art, ku ne tё gjithё ndjejmё dhembjet tona” – do tё thoshte shkrimtari i shquar Mitrush Kuteli.
Dhe kёshtu, akordet e kёsaj poezie qё vjen e rritet , e marrin tё dridhurёn disa herё nga disa nota sentimentale tё jetёs sё njeriut nё pёrditshmёrinё e tij.
Por nuk mungojnё ndjenjat galduese para bukurive dhe magjepsjes qё tё ofron vendlindja dhe historia e saj.( Poezia: “Njё kafe pёrmbi Drin”, “ Do rreze mё ngrohin”, Shpirtit tim”)
Disa herё tё tjera, lajtmotiv bёhet malli pёr vatrёn, ku poeten e lidhin shumё kujtime.
(“Shpia e babs”).
Po kёshtu deti mbetet njё nostalgji e pёrhershme qё mund tё falesh para tij si para njё tempulli.
“O i kaltri, rrёfimtari im epik, det
Aty ndalem para teje, mejtueshёm rri…”
(Poezia “Detit” )
Poetja duket sikur preferon ta ngjyejё penёn mё shumё nё hojet e gegёrishtes, duke e sublimuar atё nё gjithё shkёlqimin e saj.
Figurat letrare marrin shtrirje nga epitetet, metaforat e goditura, krahasimet dhe herё – herё apostrofi duke krijuar strukturёn e nevojshme tё pёrshkrimit artistik.
Nga rruga e shtruar deri tani, poetja Trandafile Malshi, do tё na pёrcjellё pёrherё e mё tepёr
akordet e njё poezie nё rritje, nё nivele tё lakmuara prej saj dhe lexuesit.
Disa poezi nga poetja: TRANDAFILE MALSHI
SHPIA E BABS
E heshtun shpia e babs në sup të kohës
Dera e zbardhulun pret tan faj
Duket si me pahir i treti
Fort larg bijtë e saj.
I janë varun si krahë anët e çatisë
Zanat kanë heshtun, dikur ishte plot
Nga pendesë e lamtumirës së bijve
Kokën ulur mban sot.
Mendime t’rana
pushtu e kanê
Për bijtë e mërguem
që prej motmotesh aty nuk janë
Si zogjtë e tretun
Në qiej të largët t’ksaj bote
Fmitë e këtij shekulli
E lan votrën shkretë
e babën tuj hjekë.
Prej smunllekut e zorit
Prej dhemtes e mallit
Do rrudha u shtun si brazda
Aty në shteg të ballit.
Npêr hatllat e mbushme me lëmashk
Vjerr janë zhurma ,të qeshme,
plot me fmi
Sot mendushëm shpia e babs
Veç dhimje vjerr ka aty…
N’dritare zambaku
Zverdhonte plot hijeshi
Sot ferra me gjëmba harbon
E frymë s’merr ma shpia e babs
I jan blloku sy e mushkni…
As baba me nanēn s’jan mà, e di
Shkun n’kopshte t’Edenit përjetsisht
Shpia ruan besnike do hapa e zhurma
e mallin ,muzeum do ta ketë aty…
DETIT
Valës tane ledhatare sekretet s’ia di
O i kaltri,rrëfimtari im epik,det
Aty nalem,prane teje mejtueshëm rri
E s’po u ngikam,s’po u çmallkam lehtë.
Zê nuk nxjerr, as pipëtimë
Veç fllad i paqtë më përkëdhel
Se dua çdo melodi qē vjen me shushërimë
Ta ndjej,thellukës së shpirtit t’a ndi.
Bregut të hirtë pres në andrrime
kur dallgët më zgjojnë si në përrallë
Varka lëshoj valës me fantazi
Mendimesh kridhem me mall.
Një…dy…tre…
s’numërohen dallgët e tua, o det
Më tresin larg në andrrime
Plagët që flenë m’i molisin
Kohës kaluar me kujtime.
Më merr në krahë,o i bukri det
Në pasqyrën blu dritat mi ndez
Përcillmë ti në shpirtin tim
gaz,ambëlsi dhe shpresë.
Sytë i përhumb ashtu n’mendime
Guaska numëroj kur shuhet një valë
Harta dritëngjyra zë buzëperëndimi
dhe deti qetohet ngadalë.
Syri i kuq i diellit tej fillon e shuhet
Ca shpendë rrahin dallgët me krahë
Magjishëm dita bie,perdja e muzgut
Nata dritat ndez margaritarë.
Valës tane ledhatare sekretet s’ia di
O i kaltri,rrëfimtari im epik,det
Aty nalem,prane teje mejtueshëm rri
E s’po u ngikam,s’po u çmallkam lehtë.
Zê nuk nxjerr, as pipëtimë
Veç fllad i paqtë më përkëdhel
Se dua çdo melodi qē vjen me shushërimë
Ta ndjej,thellukës së shpirtit t’a ndi.
Bregut të hirtë pres në andrrime
kur dallgët më zgjojnë si në përrallë
Varka lëshoj valës me fantazi
Mendimesh kridhem me mall.
Një…dy…tre…
s’numërohen dallgët e tua, o det
Më tresin larg në andrrime
Plagët që flenë m’i molisin
Kohës kaluar me kujtime.
Më merr në krahë,o i bukri det
Në pasqyrën blu dritat mi ndez
Përcillmë ti në shpirtin tim
gaz,ambëlsi dhe shpresë.
Sytë i përhumb ashtu n’mendime
Guaska numëroj kur shuhet një valë
Harta dritëngjyra zë buzëperëndimi
dhe deti qetohet ngadalë.
Syri i kuq i diellit tej fillon e shuhet
Ca shpendë rrahin dallgët me krahë
Magjishëm dita bie,perdja e muzgut
Nata dritat ndez margaritarë.
DO RREZE MЁ NGROHIN
Pejzat e zërit dridhen hareshëm plot emocion
Muzikë e shpirtit ngrihet në qiell
Do rreze më ngrohin ndjenjash
Me shikime sysh më ngacmon
Do trille shoqërum me buzëqeshje mjaltum
Me tinguj e lulza zbukuruar krejt
Një afsh pranveror
Më mbush e mē deh
Ca hire hynore
Shpërndare bashkë me rreze rrëzëllitëse
Në ato pikla vese
Krejt yje drite
Shkëndijim ndjenjash
Përflak embëlsisht krejt përdēllim
I fal plot rreze
SHPIRTIT TIM
Në kupë të qiellit
Ta ngre lumturinē e zanin tem
Si perëndesha fali frymë e avuj hyjnizum
Thur me ndjenja e galdim
Ti thur lavde ,tinguj
Qilima tē ndritshëm plot
Drita të ëmbla
Kurrë më lot
Si Afërdita plot hir e bukuri
Nëpêr dej të ditês që po lind
Ndër petale lulesh mbush me ngjyra
Ndihem fluturim plot dashni.
NJË KAFE PËRMBI DRI
Nji kafe përmbi Dri
nalem e ta pi
Sytë kundroj kah knaqem
vendit ku leva
pasqyrë ujnash të gjana
me shpirt i shpërfaqem…
Më puthi fresku sod
shtegut tim t’ballit
Nuk ish një mahi
era përmbi Dri
kafen kah po pi…
Më rehatohet shpirti
kthjellimit n’ naltësi
lule e zogj t’bukur
ngjyra e kangë shejte
marrin zarm përbri
lumit në Dri
kafen kah po pi…
Shetitorja mbushun plot
e gzume asht njerzia
Mbi valë Drini baladë
këndohet Fishta pishtar
e jona krenia…
Njat lumit në Dri
Atje kafen po pi…
Ndër mjegull, atje n’kala
lufton pa ja da
Skënderbeu me ushtri
M’vjen zani i shqiptarit
amanet i t’parëve
valëve përmbi Dri…
Menueshëm unë po rri
kafen kah po pi…Nji kafe përmbi Dri
nalem e ta pi
Sytë kundroj kah knaqem
vendit ku leva
pasqyrë ujnash të gjana
me shpirt i shpërfaqem…
Më puthi fresku sod
shtegut tim t’ballit
Nuk ish një mahi
era përmbi Dri
kafen kah po pi…
Më rehatohet shpirti
kthjellimit n’ naltësi
lule e zogj t’bukur
ngjyra e kangë shejte
marrin zarm përbri
lumit në Dri
kafen kah po pi…
Shetitorja mbushun plot
e gzume asht njerzia
Mbi valë Drini baladë
këndohet Fishta pishtar
e jona krenia…
Njat lumit në Dri
Atje kafen po pi…
Ndër mjegull, atje n’kala
lufton pa ja da
Skënderbeu me ushtri
M’vjen zani i shqiptarit
amanet i t’parëve
valëve përmbi Dri…
Menueshëm unë po rri
kafen kah po pi..