Vajza e mëngjesit.
Qe fle me yllin e zgjohet me agimin.
E rend e rend si Maratonomak.
Stafetën e gëzimit ta ndaj pak nga pak.
Dhe fjalën e mire e mban te rrallë.
Shkëlqimin ne buze.
Nen qiellin margaritar.
Vajza e mëngjesit.
Është pagëzuar nen te shtrenjtin altar.
Dhe ruan jetës te shtrenjtin mall.
Mall për vendlindjen.
Për me te shtrenjtin mik.
Nder vitet e jetës pothuaj jemi vërsnik.
Vajza e mëngjesit.
Se zgjohet ditës shpejt.
Me fatet u përball…diku shtegut te keq.
Dhe diellin e ka babe.
E henezen nene.
E shenjtët shenjtëruar i hyjnizon nder këngë.
Vajza e mëngjesit.
Me thërrasin te mirat mike.
U kthej buzagazin.
Nder mijëra falënderime.
E inspiruar për këtë poezi nga mikesha ime poetja e talentuar Laureta Petoshati qe me thërret me metaforën e bukur” Vajza e mëngjesit” pasi unë për çdo dite zgjohem herët sapo dita agon.
About Post Author
