Jasna Gugić ka lindur në Vinkovci të Kroacisë. Ajo është Nënkryetare për Marrëdhëniet me publikun e Shoqatës së Artistëve dhe Shkrimtarëve të Botës SAPS; Ambasadori Global i Alfabetizmit dhe Kulturës për Shkrimtarët Global të Indonezisë Asih Sasami, P.L.O.T.S (USA), Ambasadore e Revistës Kreative për Kroacinë; dhe Anëtare e Angeena International, Organizatë jofitimprurëse për paqen, njerëzimin, letërsinë, poezinë dhe kulturën. Ajo është gjithashtu bashkëredaktore e antologjisë, Compassion – Save the World, me poezi ku marrin pjesë 130 poetë nga e gjithë bota. Ajo u vlerësua me Çmimin e rëndësishëm me një nominim të vetëm për Kroacinë, i cili iu dha nga UHE – Unioni i Shkrimtarëve të Botës Hispanike – César Vallejo (2020) – Çmimi Botëror për Përsosmërinë Kulturore.
Jasna është fituese e shumë çmimeve ndërkombëtare në poezi dhe letërsi dhe veprat e saj janë përkthyer në disa gjuhë të huaja. Përmbledhja e saj me poezi u botua në vitin 2021, botim ky dygjuhësh anglisht – kroatisht, me titull: “Kënga e heshtjes”. Aktualisht Jacna Gugić jeton dhe punon në Zagreb, Kroaci.
Poezitë e saj janë botuar nëpër revista si në: SHBA, Spanjë, Greqi, Itali, Rusi, Indi, Siri, Danimarkë, Brazil, Kroaci, Meksikë, Bangladesh, Serbi, Shqipëri, Nigeri, Belgjikë, Kinë, Kili, Nepal, Pakistan, Kore, Gjermani, Turqi, etjer…
POETET
Ku jeni poetë,
ju magjistarë?
Le ta ngjyrosim me vargjet tona
këtë botë të trishtuar
dhe njerëzit me maska,
sepse pas maskës dhe syve
humbet shkëlqimi i tyre
dhe ne nuk marrim më frymë.
Le ta ngremë zërin
dhe ta pastrojmë baltën nga këmbët.
Le ta ngremë zërin
për të gjithë ata që heshtin
të izoluar nëpër shtëpi,
të zhytur në mjerim
në punë rutinë të përditshme.
Le ta mbulojmë gjithë këtë
me imagjinatën tonë
botën e programuar
e le të ruajmë profumin e fëmijërisë
me puthjet e para që akoma përjetojm.
Le ta kthejmë dashurinë
në gëzimin hyjnor të jetës,
le ta përkthejmë nga këngët tona,
le të rrjedhë nëpër rrugë
dhe tërë botën të prekë
çdo person të vetmuar në lot
dhe gratë veshur me të zeza.
JETA
Kjo është jeta
e lagur me lot
dhe fjalët janë shumë të pakta
le ta tregojmë gjithë jetën në një çast
dhe dashurinë time fshehur në cepat e vetmisë. Kjo është jeta
e lagur me lot dhe dhimbjen e së kaluarës
ajo është më e fortë
nga vrapimi i ardhshëm
në puthjen e natës
dhe ikja ime është më e fortë
nga forca e vullnetit tim.
Kjo është jeta
e lagur me lot
nga gëzimi i pakët
hidhërimi i të dëshpëruarve
dhe mosbesimi i ndonjë malli të ri.
Kjo është jeta
e lagur me lot
por sot është një buzëqeshje në sytë e mi.
Mos shko larg buzëqeshjeve të mia
mos më jep pikëllim për ta shuar këtë zjarr
të paktën ndonjëherë
kur harroj se kjo jetë është e lagur me lot.
SHPRESË
Do të doja të shkoja
përgjatë shtigjeve të shpresës së re
dhe të fshija gjurmët pas teje
sepse shoqëria jote
është e tepërt para lindjes së diellit.
Do të doja të ecja në tokën e vetmisë ndër vite dhe të udhëtoj përreth
deri në heshtjen e boshllëkut
i çliruar nga të gjitha fjalët dhe veprat tua.
Do të doja të rilindja sërish
kulluar në pastërtinë e shpirtit tim
dhe të ndalem para qiellit me yje
si njeri i porsalindur.
Më vjen keq për fjalën time të ashpër
ndaj ji i durueshëm
sepse vetmia është e imja në vetminë tënde.
Ti je vetvetja ime!
Ti mendon atë ç’ka unë kam frikë.
SI MË PARË
Do të të kërkoj dhe kur të mbarojë kjo ditë
e do të shkoj nëpër natë me një pallto të vjetër
si dikur pa menduar në po atë rrugë
që ti e ke harruar
dhe e di që do tē takoj në rrugën time
nën gështenjat e vjetra ku ti buzëqesh.
Bëje të lumtur këtë natë të errët
dhe më ndriço fytyrën.
Më befaso me një këngë
ashtu siç bëje më parë
dhe unë e ti do të këndojmë sërish
për të vrarë trishtimin e viteve.
HESHTJE
Heshtja tek mua
si rrufeja në qiell shpërthen
mbi qiellin gri duke e larguar frikën time
të grumbulluar në vitet e mospërkatësisë.
Ti nuk e njeh frikën time të heshtur
ndaj humbet nëpër fjalë
në njerëz të panjohur
duart e të cilëve nuk munden të prekin
butësinë e zemrave tona.
Mos më lër të hesht
sepse dashuria ime
vlen mē shumë se buzëqeshja jote
është më tingëlluese!
ANKTH
Ankthi im lindi
në një moment keqardhjeje për veten
i shfaqur në kërkim të lumturisë
kur gjithçka është tepër gri
si mjegulla e dendur që zbret
në fushat e vendlindjes sime në vjeshtë.
Ankthi im!
ku do të zbarkosh tani
në një vend të huaj
ku nuk shfaqet aspak
mjegulla e vendlindjes sime.
Jasna Gugić è nata a Vinkovci, in Croazia. Lei è Vicepresidente per le pubbliche relazioni della Società degli artisti e scrittori del mondo SAPS; Ambasciatore Globale di alfabetizzazione e cultura per l’Indonesia Global Writers Asih Sasami, P.L.O.T.S (USA), Ambasciatore della rivista creativa per la Croazia; e membro di Angeena International, un’organizzazione senza scopo di lucro per la pace, l’umanità, la letteratura, la poesia e la cultura. È anche co-curatrice dell’antologia Compassion – Save the World, di poesie con 130 poeti da tutto il mondo. A lei è stato assegnato l’Importante Premio con una sola nomination per la Croazia, dall’UHE – Unione degli Scrittori del Mondo Ispanico – César Vallejo (2020) – Premio Mondiale per l’Eccellenza Culturale.
Jasna Gugić è vincitrice di numerosi premi internazionali di poesia e letteratura e le sue opere sono state tradotte in diverse lingue straniere. Nel 2021 è stata pubblicata la sua raccolta di poesie, in bilingue inglese – croato, con il titolo: “La Canzone del Silenzio.” Jacna Gugić attualmente vive e lavora a Zagabria, in Croazia. Le sue poesie sono state pubblicate su varie riviste in: USA, Spagna, Grecia, Italia, Russia, India, Siria, Danimarca, Brasile, Croazia, Messico, Bangladesh, Serbia, Albania, Nigeria, Belgio, Cina, Cile, Nepal, Pakistan, Corea, Germania, Turchia, ecc…
I POETI
Dove siete poeti?
Voi maghi?
Coloriamolo con i nostri versi
questo triste mondo
e le persone con maschere
perché dietro la maschera e gli occhi
si perde il loro splendore
e noi non respiriamo più.
Alziamo la voce
e puliamo il fango dai piedi.
Alziamo la voce
per tutti coloro
che tacciono isolati in casa,
immersi nella miseria
senza lavoro nella routine quotidiano.
Copriamo tutto ciò
con la nostra immaginazione
il mondo programmato.
Conserviamo il profumo dell’infanzia
con i primi baci che ancora conserviamo. Riportiamo l’amore
nella gioia divina della vita,
traduciamolo dalle nostre canzoni,
lasciamolo scorrere per le strade
toccando il mondo intero
e ogni persona in solitudine e in lacrime
e donne vestite di nero.
VITA
Questa è la vita
umida di lacrime
e le parole sono troppo poche
per raccontarla in un attimo
e il mio amore nascosto
negli angoli della solitudine.
Questa è la vita
umida dalle lacrime e dal dolore del passato
lei è più forte dalla prossima corsa
nel bacio della notte
e la mia fuga è più forte
con la forza della mia volontà.
Questa è la vita
umida di lacrime
da poca gioia l’amarezza
degli disperati e sfiducia
nei confronti di ogni nuova nostalgia.
Questa è la vita
umida di lacrime
ma oggi c’è un sorriso nei miei occhi.
Non allontanarti dai miei sorrisi
non darmi pena per spegnere questo fuoco almeno qualche volta
quando dimentico
che questa vita è umida di lacrime.
SPERANZA
Vorrei andare lungo i sentieri
di una nuova speranza
e cancellare le tracce dietro di te
perché la tua compagnia è troppo
prima dell’alba.
Mi piacerebbe camminare nella terra solitaria attraverso gli anni
e viaggiare nel vuoto silenzio
liberato da tutte le tue parole e pensieri.
Vorrei rinascere ancora
limpida nella purezza della mia anima
e fermarmi davanti al cielo stellato
come un essere umano appena nato.
Mi dispiace per le mie dure parole
quindi sii paziente
perché la solitudine è mia nella tua solitudine.
Tu sei me stesso!
E pensi quello che temo…
COME PRIMA
Ti cercherò quando questa giornata sarà finita
e passerò la notte con il vecchio cappotto
come prima senza pensare
nella stessa strada che hai dimenticato
e so che ti incontrerò
sulla mia strada sotto i vecchi castagni
dove sorridevi.
Rendi felice questa notte oscura
e illumini il mio viso!
Sorprendimi con una canzone
proprio come facevi prima
e tu ed io canteremo ancora
per uccidere la tristezza degli anni.
SILENZIO
Silenzio per me
mentre esplode come fulmine nel cielo
sopra il cielo grigio
scacciando la mia paura
accumulata negli anni di affiliazione.
Tu non la conosci la mia paura silenziosa
quindi si perde in parole
in persone sconosciute
le cui mani non possono toccare
la tenerezza dei nostri cuori.
Non lasciarmi tacere
perché il mio amore
vale più del tuo sorriso
è più risonante!
ANSIA
La mia ansia è nata
in un momento di autocommiserazione
è apparsa in cerca di felicità
quando tutto troppo grigio
come la fitta nebbia che scende
nei campi della mia città natale in autunno.
La mia ansia!
Dove sbarcherai adesso?
In un paese straniero
dove non appare affatto
la nebbia della mia città natale.
PJESNICI
Gdje ste pjesnici,
vi ĉarobnjaci?
Obojimo svojom pjesmom
ovaj tužni svijet
i ljude sa maskama,
jer iza maske
i oĉi su izgubile sjaj
i ne dišemo više.
Podignimo glas
i skinimo blato s đonova naših.
Podignimo glas
za sve one što šute
po kućama izolirani,
uronjeni u bijedu
svakodnevnih dosadnih poslova.
Zaogrnimo svojom maštom ovaj
programirani svijet
i saĉuvajmo miris djetinjstva
i prve poljupce
živim.
Vratimo ljubav,
tu božanstvenu životnu radost,
pretoĉimo je iz naših pjesama,
neka teĉe po ulicama
cijelog svijeta
i neka dotakne
svakog samca u suzama
I žene u crnini.
ŽIVOT
Život je ovaj
suzama nakvašen
i rijeĉi su premale
da izreĉemo
sav život u trenu
i ljubav moju
skrivenu po kutovima samoće.
Život je ovaj
suzama nakvašen
i bol prošlosti
jaĉa je
od nadolazećeg zanosa
u poljupcu noći
i bijeg je moj jaĉi
od jaĉine tvoga htijenja.
Život je ovaj
suzama nakvašen
i radost slama
tuga oĉajnika
i nevjeru u
neku novu ĉežnju.
Život je ovaj
suzama nakvašen
al danas je osmijeh
u oĉima mojim.
Ne idi
dalje od mojih osmijeha,
ne daj tuzi
da ugasi ovaj žar,
bar ponekad
kad zaboravim
da je život ovaj suzama nakvašen.
NADA
Krenut bih htjela
stazama nove nade
i stope izbrisat za sobom
jer pratnja je tvoja suvišna
pred nadolazećim suncem.
Ja kroĉit bih htjela
zemljom samoće
godinama
i hodat po
tišini bespuća
oslobođena
svih tvojih rijeĉi i djela.
Htjela bih se rodit
ponovo
okupana ĉistoćom
moje duše
i stati
pred zvjezdanim nebom
kao novorođenĉe.
Oprosti
na mojoj gruboj rijeĉi
i strpljiv budi
jer samoća moja je
i tvoja samoća.
Ti moje si drugo ja.
Ti ĉiniš ono ĉega se ja bojim.
KAO NEKAD
Tragat ću za tobom
i kada završi ovaj dan
i krenut ću u noć
u starom kaputu
onom istom ulicom
zaborava kao nekad,
ne razmišljajući
i znam da ću te sresti
u onoj mojoj ulici,
ispod starih kestenova
kako se smješiš.
Obraduj ovu tamnu noć
i osvijetli mi lice.
Iznenadi me pjesmom
kao nekada
i zapjevat ćemo ti i ja
da ubijemo tugu godina.
ŠUTNJA
Šutnja u meni
prolama se munjama
presivog neba
i ruši moj strah nagomilani
u godinama nepripadanja.
Šutnja u tebi
ne pozna moj strah
i gubi se u rijeĉima
nepoznatih ljudi
ĉije ruke ne mogu
dotaknuti mekoću
naših srca.
Ne daj da šutim
jer ljubav je moja
glasnija od tvog osmijeha.
Najglasnijeg.
NEMIR
Nemiru moj
rođen u trenutku samosažaljenja,
otkriven u traţenju sreće,
kad sve je presivo
poput magle
što se spušta
po ravnicama mog zaviĉaja u jesen.
Nemiru moj,
gdje da se spustiš sada u tuđini
gdje nema magle mog zaviĉaja.
Përgatiti dhe përktheu Angela Kosta Zv. Kryeredaktore në Albania Press, shkrimtare, poete dhe publiciste.
