AUTRICE KOSTA ANGELA
Κύκλος ποιησης
Η ΖΩΗ( JETA)
Λιγοστά κομματάκια ευτυχίας Εγκαταλείπονται μέσα στη σκόνη μιας συνεχούς αυταπάτης.
Λαχανιασμένη τρέχω αναμέσα
Στα δάκρυα και μιας υπόκοφης
μουσικής, Ενός ψεύτικου ουρανού
Φιλιμένη από τον αγέρα του άγχους.
Διψασμένη από τις ορμητικές
βροχές μιας ερήμου
Που αφανίζεται
Πέρα απ’ την αυλαία της
άχαρης ζωής,
Αγγίζοντας με τ’ ακροδάχτυλα
Τη Δύση της ύπαρξης μου.
Ξαναρχίζω να περπατώ..
Τρέχω…
Ακόμα πεθαίνω…
Κι’ όμως ξαναγεννιέμαι
Ασπάζοντας τον ήλιο της
ελπίδας.
$$$$
ΤΟ ΑΘΩΟ ΔΑΚΡΥ
( LOTI I PAFAJSHËM)
Στην παλάμη του χεριού μου
Σταμάτησε ένα δάκρυ.
Το έσφιξα γερά και μετά έκλεισα
τα μάτια.
Αθώα φυλακισμένη ,περπάτησα στην άκρη των ποδιών..
Λες να είχα αμαρτήσει ;
Παραδέχομαι πως δεν έπρεπε
να είχα ονειρευτεί.
Όμως ήσουν εσύ που μου είχες κλέψει την καρδιά
Κλεισμένη πια σε μια κλούβα
τρέλας..
Προσπάθησα να σταματήσω
τα δακρυα
με το φόβο πως θα
καθρεφτιζόμουν
σε ένα ωκεανό γλυκών βασάνων.
$$$$
ΤΟ ΆΝΘΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
( LULJA E DASHURISË)
Στης αγάπης τον ανθόκηπο
Αντίκρισα ένα πανέμορφο λουλούδι..
Ερωτευμένος πλησίασα να του
μιλήσω, να τ’ αγκαλιάσω.
Ποσό άσχημα!
Στης αγάπης τον ανθόκηπο ένα πρώην ολόφρεσκο λουλούδι
μαράθηκε.
Αχ, η ωραία ευωδία μου,
Χωρίς να μπορέσω να την αγκαλιάσω..!
Πάει μακρια κι’ εξαφανίστηκε..
Αγνοώντας πόσο σπουδαίο
ήταν για μένα.
%%%%
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;
( ΚU JE?)
Βυθισμένος στη μοναξιά μου
Αναρωτιεμαι: που εισαι;
Δεν είχα καταλάβει πως ήσουν
μέσα στην ψυχή μου..
Στριμωγμένος καθόσουν εκεί
Αγκαλιά με την ατέλειωτη
ταλαιπωρία μου..
Καταριέμαι τον εαυτό μου
Γι’ αυτό τον άτυχο έρωτα
Που μου κατέστρεψε τα όνειρα,
τα νιάτα μου.
Που να’ σαι;
Που να βρίσκεσαι τώρα
Εκτός από την ψυχή μου;;;
%%%%
Απόδοση από τα αλβανικά: Λευτέρης Σιώμος Κ/ 463α.κ.α.g
