———————
Jeta, është e bukur,
por ka dhe një fund.
Lum ata fisnikë,
Gjuha, është e bukur,
por ka dy standarte.
Nënë gjuhë, fshihet helmi
po ruhet, edhe mjalti.
Çdo fjalë, që mbanë helmin,
është si ujët e derdhur.
Shum lehtë, për ti nxjerë,
por vështirë, për ti mbledhur.
Gjithë fjalët e bukura,
që mbajnë, brënda mjaltin.
Janë, kultura edukata,
që vlerat, s’ti humbasin.
Sot, përmbi varreza,
lotët derdhen lumë.
Në jetën, e përditëshme,
urrejtje pa fundë.
E ju o njerës, me cmirë,
më duani, sa jam gjallë.
Se po u largova……….!!
Eshtë e kotë që qanë.
Më mbuloni, me gjëmba,
ashtu, siç mi dhuruat,
gjithë jetën…….Trëndafilat
i mbani vetë, të shëroni sedrën.
Banorë, i përjtshëm,
në xhehnet,do shkoj.
As,nuk do më shihni,
as, nuk do ju shikoj.
Lumë ai, që mbrapa,
gjurmë, të mira lë.
Kujtimet, rrojnë gjatë.
dhe s’humbasin më.
AFËRDITA HADAJ.
/17/9/2023/ KËLCYRË.
