Ata nuk janë muza ime, as ‘ deliri ‘ im i ‘ përjetuar ‘
për të përmbushur ‘epshet’ e një shkence që ” s’ka jetuar ”..
janë banorë inteligjent të një qytetërimi tjetër ..
që bashkojnë rugët ndëryjore, të një bote të vjetër ..!
Nuk janë frika ime në llogarit e fizikës ‘ mendalorjane ‘,
as në precipitetin mendor të një banori në tokë ,
ata janë ‘shpikje’ e metamorfozës gri, ‘Kafkiane’..
që shëndrron inteligjencën, në formatin ‘X’ në botë.
Nëse i kam ‘miqë’, dhe i dua në rugën time
thjeshtë do i pyes për metamorfozën e Franc Kafkës ;
përse vallë njeriun e ‘ktheu’ në insekt pa parime ..
të udhëtonte me një ‘ klingtonë ‘ , përtej Alaskës ..?
Moralin e kësaj ‘fabule’ pa fabulën e surealizmit të ‘ri’ ,
nuk do e ndaj në libra të kuptimit gjenetik, Ovid-ian,
në kufirin ku insekti ndahet prej ‘ moralit’ njeri ..
është kavie, që ‘udhëtonë’ përtej ‘efektit’ mendalorian !
Në planetin tonë jetojnë bashkë, njeriu dhe metamorfoza ..
përtej surealizmit të një bote plotë surpriza e mistere
por nëse brënda botës tonë kthejmë epshet në ‘doza ‘ ..
do të ‘mposhtet’ Kafka, Ovidi, dhe metafora ‘ ordinere ‘ !..
Ata, nuk janë miqë të ‘metropolit’ ndëryjor planetarë,
as të Marsit që flitet pa Njuton-in e metafizikës
ata vijnë si ‘miq’ për metamorfozën e pa parë ..
në transferimin e njeriut, përtej ‘ kodit ‘ të gjenetikës !
