Të fluturoj hapsirash…
Sot mëngjesi i freskët vjeshtak
vjen e m’puth ëmbël sytë e përgjumur,
e m’prek të gjith trupin e lodhur
Vjen e më zgjon pa më pyetur mua
e un që dua të fle akoma,
akoma, më shumë sot,
i them ik të lutem ik…
dua të rri në shtratin tim, në të dielën me diell,
të pushoj e t’thelloj mendimet,
dhe të kujtoj pak, ëndrrat që pash në natë
që më çuan larg, larg, po shum larg…
Dua të fluturoj me mendimet e mia të rrëmujshme,
nëpër hapsirat e kozmosit
atje ku qetësia ulet bashk me mua,
atje ku rrëfehem lirshëm dhe mendohem qetësisht,
e të nis të vë rrëmujën në vijë.
Të qëndroj në krahët horizontit e t’qiellit blu,
atje në lartësinë e universit ku s’të rëndon asgjë,
atje ku gjen paqen dhe tretet zemërimi.
sy mbyllur në imagjinatën e fluturimit,
me mendjen hapsirave qiellore, që të mbushin shpirtin me frymë,
aty ku rifreskohesh, dhe të hapen sytë e përgjumur,
dhe të nis të rikujtoj ëndrrat që m’u shfaqen në natë,
ndoshta njëra nga ëndrrat do t’jetë e bukur,
ndaj dua ti rikujtoj ato prap, prap e prapë.!
4 / Shtator/ 2022.!
About Post Author
