Besa Januzi Rexhepi
Një ditë dimri
Një ditë dimri
i ftohët shumë,
Qielli i kaltër
pa re, dielli
kishte lëshuar
rrezet e tij,
bora shkëlqente
si kristal,
Dikur lokja
thoshte diell
me therra,
vërtetë ashtu
është, era fryen
e na mërdhin.
Eci rrugës
nëpër borë e
akull me kujdes.
Era fryen e ftoft
pa mëshirë
rrah fytyrën time,
faqet më janë
mpir, sytë
më lotojnë,
nuk ka gjallëri
duket natyrë
e vdekur.
Ca pisha të
gjelbërta mbanin
kokën lart
me krenari.
Unë ecja ngadal
me kujdes shumë,
dëgjoja këngë,
nga vendi im,
se për ndryshe
edhe ecjet janë
monotone.
Nuk shoh asgjë
të gjall as ketrin
në lis, vetëm
tragjet e kafshëve
të egra në borë,
e unë vazhdoja
tutje!
Vende-vende rruga
kishte akull
ecja me kujdes
se mos vall
do të rrëshkas
kështu vazhdova
derisa arrita
në shtëpi.
Ajri i pastër
të knaq shpirtin!
About Post Author
