Borë kohë pa kohë
Përsëri borë paska rënë në zemrën tënde
Ngrica i ka pushtuar ndjenjat e t’ua rëndë
Kokën se kthen,dhe me sy s’më shikon
Rrëshqet në akullin tënd ,s’dinë nga shkon
Vetëm e vetëm që mua,mos më takosh
Stina e dimrit shpesh të viziton
Gjatë vitit,dhjetëra herë,acarri me borë të mbulon
Strehohesh në shpellën e akullnajave e tradhton bukurinë
I nënshtrohesh letargjisë,pse e injoron dashurinë
Nuk është hera e parë,këtë pikturë e kam parë
Sytë e mi emitojnë ngrohtësi shkrijnë akullin e strehëve varë
Acarrin, borën nga zemra yt e largojnë sendërtojnë vatër
Bindjet e luhatshme,tek ty mos bëjnë vatër,s’të dua për hatër
