“Brava e ndryshkur”
Poezi
Brava e ndryshkur
beri procken asaj mbremje vjeshte,
kur ferkuar fjale zotet e shtepise,
krisur dera fort pas tij,
dhembet si dhemballe ujku mberthyer:
sakaq, nisur kenga,
njeri jashte,
tjetra brenda,
burri puthte lirine,
gruan kafshonte zemra…
sherr, parate e reja,
qe hynin me grushte,
po i rrembente era.
Brava budallacke_
budallacka brave,
i qeshte te dy,
zonjen qe e gerryente vetmia,
zoterine e dehur nga liria…
pa vjen djali vrull qe larg,
me frymen ne dore –
ne tjetren dore nje sopate…
duke qeshur e duke qare,
zotria ben longarin:
eh, bote e vithisur,
per dy pleq te fishkur,
per nje brave te ndryshkur?!
