Grisun qiella ytè
Plot pikla vaji, a shiu
Jo, jo, s’e di
Pa gaz n’buzë, as n’sy.
Shpirtlodhun rropatjeve
ditëve pa gzim,
Kush asht ai njeri t’ia thotë
një fjalë të ambël
shpirtit shëlbim?!
Një dorë miku, ku asht
S’po zgjatet n’hapësi ,
Ta mblojë me gaz e me dhele
një fjalë nga shpirt i mirë.
Rrugës, e trishtume
Veshun me pluhun e pika shi
Pret e brengosun ,
Me peshën mbi supe
që e krrus pa u ndi.
Gri tan bota
Dhe malli krejt gri,
Syni i lodhun udhëtimesh
Më kot pret që të vijë…..
As hareja a dora që përkëdhel
që retë mund t’i davarisë,
As mendimi i kthjellt
që shpirtit ta flladisë…
E grihtë bota
pa asnji rreze të dielltë
Si dita dhe muzgu
nuk sollēn një grimë shpresë.
Shpirti ka mbet djerrë
Ferrishtë a shkreti
S’u gjend nji buzëqeshje
Akullin ,ftohmën në shpirt ta shkrijë
Dreqi ta marrë
s’u gjend njē rreze dielli
ngrohtësi të falë ,
S’u gjend njē dorë e butë
mbi sup si flutur e bardhë.
S’u gjend njē çast ngjallimi
mbushun me pak shpresë
Që mos vuajë brengash
Der’ kur të vdesë…
