Brixhilda Deda:Karma e fatit


KARMA E FATIT

Mes dy rrugëve dhe një puthjeje,

frymonte agonia e shpirtit.

Bora e parë mbështillte ajër në trysni të lartë.

Orakulli i fjalëve të ngrira në besë më priste.

Zhveshur si drurët pa gjeth,

Mbërdhija, mbërdhija.

Karma më ngjiste universit.

Imagjinoja zëra të largët të njohur.

Ardhur e shkrirë, larguar si vesë mëngjesi.

Ashikull, përplasej fytyrës erë e marrë.

Hëna, drapër shfaqej e zhdukej ndërë mjergull.

Fryma më mbetej ngrirë stalaktitesh,..

Ah, ku ndodhesh tani dashuria ime e verbër?