BURRNESHA
(Nermin Vlora – Falaschi)
Ju zonjë nuk erdhët mbuluar me duvak të kuq
Që ti fshihje faqet e trëndafilta nga drita
Kur koha kishte aq shumë nevojë me agu
E bardhe dhe e fuqishme nga lëkura e natës
Për t’ia nxjerr stinës lotët e rënkimit guror
Dhe pemëve me ua shartua sekretet
Në emër të zgjimit dhe daljes nga kuvlia
Diellin me e shikua drejt në sy e me hijen e trupit
Me mbush Qerren e Madhe me Kashtën e Kumtrit
Që Zoti me pa e me i shkund hiret e blozta
Nga e panjohura me i çlirua vrullet për me ardh me rreze
Pa yshtje unazash intime për ndjenja gjembore
Që ia tjetërsojnë rrjedhën aromës së tamblit
Nga gjiri i Afërditës përjetësisht uratë hyjnore.
