Në sipërfaqen hënore gjatë misionit Apollo 17.
Diçka po prodhon lëvizje në sipërfaqen e Hënës, por shpjegimi ndoshta nuk është ai që mendoni.Kur Apollo 17 u ul në Hënë në vitin 1972, astronautët e NASA-s Gene Cernan dhe Harrison Schmitt lanë pas Eksperimentin e Profilizimit Sizmik Hënor (LSPE) – një grup gjeofonësh të krijuar për të kapur edhe shenjat më të vogla të aktivitetit sizmik.
Këta sensorë që atëherë kanë gjetur shembuj të shpeshtë të ‘lëkundjeve të hënës’ – dridhje delikate të shkaktuara nga ndryshimet e temperaturës së sipërfaqes që ndodhin midis natës dhe ditës.
Ndikimet e meteoritëve në sipërfaqe mund të jenë gjithashtu shkak për zbulime të tilla sizmike.
Megjithatë, kohët e fundit, shkencëtarët që punojnë me gjeofizikun Allen Husker i Universitetit të Teknologjisë në Kaliforni vunë re se aktiviteti i rregullt sizmik i zbuluar në mëngjes në Hënë nuk përputhej me atë që do të pritej vetëm nga cikli i rregullt i ditës dhe natës.
Për më tepër, duke trekëndëshuar burimin e këtij aktiviteti të gabuar, studiuesit ishin në gjendje të përcaktonin se ai vinte nga faza e zbritjes së vetë modulit hënor Apollo 17.
Doli se baza e tokës, e cila në thelb është një prizëm tetëkëndor 14 këmbë, po ngrohej dhe ftohej gjithashtu gjatë rrjedhës së çdo dite, duke prodhuar kështu të dhëna anormale sizmike.
Shpresohet se të dhënat nga ky zbulim do të ndihmojnë NASA-n të planifikojë për ekskursione të ardhshme me njerëz në sipërfaqen hënore përmes programit të saj të ri ambicioz Artemis.
