1.
Ç’po ndodh kështu?
Po thotë ky trup që dridhet si gjethja në shelgjishte.
Paska ikur hiri
E kuqëlima ka dalë sërish e prushtë, e ndezur
Të dua, thashë
Ndërsa korriku jepte të falat e fundit në ikje.
Ndërsa mollët
Ende qëndronin në degë për dasmorët e dehur.
2.
Të dua, thashë
E kalorësit kthyen kokën në ecje, të çuditur.
Ç’është ky zë
që po më godet aq fort me kamxhikun e ëmbël?
Mos më thuaj, moos,
Se nuk është gotë kjo që prek me dorën e djersitur
Të lutem,
Mos më thuaj se nuk qenkam mbretëresha në ëndërr.
3.
Ah, që s’ka gojë
Ky çarçf i bardhë, i qëndisur, i zhubrosur!
Ka parfum francez
Po më duket se duhet ndërruar patjetër.
Ç’ditë është sot,
I thoja kalendarit tek ndiqja hënën e hirnosur?
Ku është udha?
I thoja policit që shtrëngonte gotën e verës së vjetër
4.
Të dua, thashë
E gjeta symbyllaz shtegun e një xhungle turravrape.
E flamurin e fjalës
E valëvita si fëmijë a si flamurtare e lumtur.
O,
Mos më merrni si të dehur, të marrë a si një lolo shekspiriane!
Në të njëjtën kohë
Jam në tokë, në det a në qiellin me re të purpur
5.
Vallë,
Mos po më ngatërrohen emrat e luleve dhe të drurëve të pyllit?
Ku janë cicëronët
Të më tregojnë Luvret e mia, telajot me mbretër?
Të më tregojnë
Një Hiroshimë të dytë që digjet mes nesh me dritë ylli.
Të më rrëfejnë
burimin ku të njom e etur buzën e rreshkët.
6.
E s’munda një çast
Numrat m’u ngatërruan me shkronjat mbi fletë.
Ku është Profesori
Të më tregojë para fytyrëskuqjes gabimin?
Dritaret mbyllur janë
Po që larg më vjen një frymë qiellore, e shenjtë.
E unë
S’ia ndal dot vrullin përkëdheljes, përqafimit.
7.
E fsheha pak gjirin,
Mëmësia kërkonte në ato çast vajzërinë çapkëne.
Mbase
Një lojë gazmore fëmijësh kur luanim “Dasmash”
Oh,
Urbanët e mallkuar nuk kanë ecur këmbëzbathur pas një ëndrre.
E avionët
tani na shohin të kërrusur pas një valixheje me plaçka.
8.
Mbase
Duhet vënë në flokë një fjongo kalterore.
Duhet ndërruar kjo botë
Që na ka bërë të gjithëve një lloj si hamallët modernë.
Të dua, thashë
E s’munda të shoh veten në pasqyrë se si regëtinte qerpiku
Me pëlhurën e një mjegulle
Ecja në udhëkryqe si Diogjen a si Hamlet.
9.
Të dua, thashë…..