Ç’qënka kjo sevda e shkretë…Adem Nuhaj


..

Shoh një vajzë , një lozonjare

Kur shkon vijës së mullirit

Qafëgjatë , si sorkadhe

vret me bishtin e syrit.

Ìkte ashtu , leht – lehtë

E shihja , gufonte zëmra

Me flokët e bër gërshetë

Të gjata ia shkelte këmba.

Lastar hardhie qe rritur

Në vendet plot me buronja

Nga vapa balli djersitur

Faqet kuqonin , si molla.

Mora lartë faqen e maliit

Për të mbledhur trendelinë

T’i fshija djersën e balliit

Mos t’i binte përmbi gjinjë.

Brodha pas gjurmëve të saja

Që , mbi lule kishte lënë

Me krah më bënte sevdaja

Që , për të më kishte zënë.

Kaptova kodra dhe brigje

Si , kaçaku mal më mal

Kur , rashë në rrugën e dhive

U poqëm ballë për ballë.

Ngrimë të dy nga dridhërimat

Si lulet , kur i zē bryma

Mos , po shkrepnin vetëtimat !

Të dy , po na mbahej fryma.

Mbetëm në rrugën e ngushtë

Syri sheh e goja s’flet

Na zunë ethet , si në gusht

Ç’qënka kjo sevda e shkretë.