– NATA N’A DËGJOI
Shkoi mikja ime shkoi,
një fjalë dot s’ja fola!
Pa ra nata, e dëgjoi,
Sikur era të kish gojë,
për sekretet tona!
Si pëndët e një palloi,
t’a mësonte bota!
Pa ra nata, e dëgjoi,
ankimet e zemrës!
Nuk ishin ankime, jo,
rënkimet e ndjenjës!
Dy zemra të përqafuara,
nuk ankohen dot!
S’e masin dot dashurinë
dhe rënkojnë kot!
Shkoi mikja ime, shkoi
dhe s’i fola dot!
Pa ra nata, më dhuroi,
përqafime plotë!
