Dashuri e pashuar e nënës
Në ditët e mërzitur ty kërkoj nëpër livadhe
Në ditë dimëri me acar vetëm ti më ngrohë
A do të të tregoj ca ëndërr si flutura nate
apo të të them me veten çfarë bisedoj.
Fytyrën tënde të bukur e kam përballë ditë e natë
Duke qeshur si një agim i ngrohtë në maj
Oo e mira ime ëngjëllore që më bën krenare
Duart e tua të rrudhosura jepnin shume përkëdhelje
Fjalëëmbëla si hojet e bletëve të malit
Porositë e tua se flladë pranverore me ty jam përherë si një vatër malli
Ti më doje mua përgjëroheshe si te altari.
po dashuria u nda me fëmijët e shtrenjtë.
Eja, moj sorkadhe të ngjitemi prapë te mali
Të ndërtojmë folenë më të bukur në jetë.
Ah, si qënka kjo jetë me batica e zbatica!
Ashtu dola edhe unë tashti si ti atëherë.
Ata që i doja aq shumë si dielli dhe dita
Tashti dhe ata duan fëmijët e tyre në jetë.
Të besoj në të gjithë ditët moj sedërtare
e ti gëzoheshe si fëmijë me ne, o flokëbardha
Mbase për hallet mërziteshe e s’e tregoje fare
Ti ishe një edukatore e shenjtë e rrallë.
Ishe rregullatoria e shtëpisë fjalëarta
Këmbëshpejta gojëqepura, më e mira nikoqire
nga ti mësuam se jeta ishte një dhuratë
o mësuesja e pagabuar kurrë nëpër vite
E palodhura në vite me mirësi dhe çiltlërsi
njeriu që ishte model i rrallë ndershmërie
me fjalën tënde të mençur edukuam fëmijë
i bëmë të zotë mes vështirësive
