Sa herë marr penën të shkruaj
vargje malli për Atdheun
vargun pa mbaruar mirë
lotët përmbi letër bjene.
Jam vargje dëshpërimi
dhe për mijëra Shqiptar
nuk na ikën kurrë helmimi
mbarë botës të shpërndarë.
Atdhe tjetër s, gjej dot kurrë
të kam ndërmendtë dhe në gjumë
të dua si Nënë e Babë
poshtë kokës mbaj flamur.
Atdhe me kë ti qaj hallet
Ti je ati dhe un biri
deri sa të më dalë shpirti
nuk të ndaj kurrë nga gjiri .
