———————————-
Një poezi timen,desha unë të rishkruaja
që e kisha shkruar,shumë vite më parë
në ato çaste nuk mundesha,shumë po vuaja
nuk rishkrova dot asnjë varg,as dhe një fjalë.
E hidhja bllokun,lapsin,në tokë nganjëherë
i vija vërdallë shtëpisë,rreth dhe për qark
një mëndje sikur më thoshte,qartë dhe prerë
mos u mundo kot,se nuk shkruan dot asnjë varg.
Sepse në momente spontane,lind vargu,poezia
kur ndjenjat vërshojnë,vrullshëm si -gurrë
prandaj mos u mundo ta rishkuash pas kaq vitesh
nuk mund ta rishkruash më bukur,asnjë herë kurrë.
