Sherife Allko
Ajo s’kishte ndenjur pa pirë,ndërsa mbushi gotën përsëri me verë nga fuçia .E trullosi njësoj sikur të kishte pirë alkol.Teksa e pinte dhe i derdhej nga gota mbushur buzë më buzë ,shqiptoi :
Sikur s’ka lezet ,kur e pi ,ashtu e vetme në errësirë …..
Kasandra e zbrazi si pa gjë të keq gotën,që Mikael ia ngjeshi pothuajse ,mu në hundë .
Nga një gotë me verë ,njeriu zakonisht nuk dehet ,por me sa duket ,,Kasandra qe tharë nga të ftohtit e shiut që binte litarë dhe ishte zverdhur në fytyrë .Mbylli sytë dhe u shtri mbi krevat .Mikael në fillim e humbi pusullën ,por sakaq e mblodhi ,iu afrua dhe e përqafoi ..Një ndjenjē sigurie prej fëmije ndjeu në çastin kur e mbuloi ngrohtësia e shtatit të saj .Por edhe Kasandra sillej ndaj tij me një farë droje e pafajsie ,thuajse ai vërtetë ishte njē fëmijē ,kurse ajo një vashez e re .
Ti je një vajzë e mirë ,…belbëzoi Mikael mbas pak .
E çtë mira kam unē ,e mandej u gajas së qeshuri .
Unë skam asnjë rrobë me se të vishem ,pale të tjerat .Se rrobat duhen ndërruar sa herë vi tek ty në takim .Edhe këtë ia mora borxh një mikeje .A u binde tani se unë nuk jam një vajzë e mirë !Zhytur në mendimet e veta, Kasandra ndenji një copë herë pa lëvizur .
Dhe Mikaelit sikur po e dehte afshi i pranisë së saj dhe i hireve femērore .
Ajo po e vështronte në sy e pezmatuar dhe flakë e kuqe në fytyrë .Me supet që i fërgëllonin dhe pas pak ,në faqet e zbehta i ranë pika – pika kokkrat e lotit .Të nesërmen në mëngjes ,Kasandrën e zgjoi cicërima e një zogu .Ajo u ngrit dhe hapi dritaren .
Po bie dëborë ..S’ka më gjethe të purpurta ,tha ajo .Floknajat e ftohta që vozisnin mbi tokë endeshin si ca njolla të zbardhëlluara mbi supet e saj të zhveshura .Asaj si besohej se çfarë kishte bërë një natë më parë .Ajo kishte mbuluar fytyrën me hijen e trishtimit të pakundërshtueshëm .Ajo dashuri e përflaktē zor se ta kishte jetën e gjatë .Ajo mendoi se jeta e një dashurie është shumë e shkurtër se sa jeta e një cope pëlhure .Kasandra u drodh dhe vështroi rretheqark ,por Mikaeli nuk dukej asgjëkundi .Dukej sikur e përpiu toka .Ajo filloi të qante me dënesē .Nuk dinte ku të shkonte .Filloi të çapitej ngadalë nëpër rrugët e qytetit ku sundonte një gjysmë errësirë .Era vërshëllente nëpër dega pishanajash ..Në një çast ajo mendoi të veçohej nga bota. Aty për aty vendosi të shkonte në manastirin e grave .Kasandra ktheu kokën pas dhe nisi të vështronte gjurmët e lëna pas ,bashkë me historinë e trishtë .
-Sh. A
Tiranë
