Dil pasha…
Me pëlqeu kjo fotografi, aq e bukur dhe me kuptim. Myslim Pashaj dhe Marin Mema, Heminguej i ri, e plaku dhe deti.Me kujtohet një shkrim i Petro Markos për luftën e Spanjës kur kish pare Heminguejn duke xhiruar me një kamera 16/ milimetra
Speed Graphic,prodhuar në Rochester te New Yorkut, qe kerciste si dreq, mbi supet e tij te fuqishme, qe momenti, kur vullnetaret e republikës hidheshin ne sulm dhe xhakaventua okër e pjekur mjaltë, e zhubrosur me baltëra e vajra ngrihej mbi horizontin si monument. Po ky Heminguej yne Marin ,Mema qe ka rrahur, udhët e çartura te dheut tone , ane e kënd këtij vendi te pinokjove te pa pare ne çudira fukarallëk dhe pasuri, ne hajdut me kollare dhe namus, prostituta qe i kruhen politikes dhe politik c bërës qe çmatin kufijtë e shqiperis.eh, mor djalë ne një barke dhe pashai i detit e Marini i udhëve te atdheut, i derteve dhe halleve te Shqipërisë qe e kane vene te kërcej si ariun e arixhiut. E kur unë po cyte urët e shkronjave xanxare, kryeministri me mbush mendjen qe jetoi si ne parajsës, dreq o, pune filluan te gjithë te pjerdhin/ dhe zhurma e kësaj varke ku pashai ynë me djaloshin kërkonin detin ame e mbanë, nje motobarke para destoierve greke te distriktit detar te Igumeniës, qe vërvitnin grykat e zeza te topave. Djali dhe pashai i detit… dil pasha dhe brrit një here, brrite nga deti, te ngrihen me këmbë lebrit dhe mallakastriotët, te cohën vervim, mirditoret, si përrenjtë malor , e gjer stuhia e kosovareve. Dil pasha balle kësaj qelbësire qe na mbyti, te kthejmë lumin e te pastronim hauret. Te shpëtonim
