Djali i dashuruar.
Djali ende e kërkonte,atë vajzë në mes turmave ose në rrugët boshe,
dhe në retë me ngjyrë gri tepër
fluturuese.
Çdo natë shëtiste ose dilte në
dritare,
e kërkonte dhe kur shikonte makinat kalimtare,
Endej djali i dashuruar në rrugët pa
mbarim,
dhe sytë i drejtonte drejtë qiellit gjithë shkëlqim.
ndalonte hapat dhe pyeste veten se ku mund të ishte ajo vallë?
prej vitesh nuk e kishte thënë zërin e saj me zë të lartë.
Dikur ai e quante dashurinë e vetme
të tij,
prej kohësh i ndryshoi mendja
gjithësesi.
Djali kishte vite,që ishte mësuar me mungesën e saj të jetonte,
kohën me femra të tjera ai shpesh e
kalonte.
Vallë a kishte parë ai një trëndafil të lulëzonte
dhe petalet e saj dalëngadalë ti
shpaloste?
A i kishte parë ai gjethet e saj të lagura,nga vesa e mëngjesit,?
dhe të ndjente parfumin e saj si freskia e Detit?
Vallë a kishte patur,ai ndonjëherë mall,për atë vajzë,
në netët, që vazhdojnë e vazhdojnë me radhë?
Imazhi i asaj vajze i dilte,në ëndërr,çdo natë,
por ajo kishte mbetur si një kujtim i mbajtur shumë gjatë.
Djali betohej se atë vajzë e kishte
harruar,
por në mëngjes e donte pranë vetes dhe sëbashku ,për tu zgjuar.
Djali me shpirt ende, me atë vajzë është i dashuruar,
në çdo varg poezie,në çdo tekst kënge ka për ta kujtuar.
Albania
Autore: Fatbardha Budini.
