Një djalë i pasur shumë është i llastuar,
pasuria e maramendëse sytë ia ka verbuar.
Shëtiste kudo me vetura luksoze,
në të gjitha vendet e kësaj Toke.
Larg nëpër botë,ai kishte emigruar,
pasurinë e tij në vende përrallore,
për ta shpenzuar.
Prindërit i kishte lënë në shtëpi të vetmuar,
zërat e tyre ka kohë,që si ka
dëgjuar.
Nëna e përmalluar e merrte shpesh në telefon,
ai përtonte të fliste i thoshte jam në punë dhe po më pengon.
Erdhi dita vendosi të kthehet në Atdhe,në shtëpi,
aty ku e prisnin prindërit e tij.
Nëna e merr përsëri djalin në telefon,
për ditëlindjen e saj,pranë vetes e kërkon.
Djali si çdoherë veten e justifikon,
nuk mundet dot të vij se po punon.
U fut në një dyqan lulesh,një djalë të vogël po shihte,
lule për nënën e tij donte të blinte.
Por djali i vogël është i varfër lekët,për lule dot nuk i plotësoi,
Djalit i pasur i erdhi keq,bleu lulet dhe djalit të vogël ia dhuroi.
E ftoi djalin e vogël të hipte në veturë,
e shoqëroi atë deri diku,
pas pak djali i vogël doli, nga vetura,
me tufën e luleve u drejtua për në varreza.
Djalit të pasur iu mbushën sytë me lot,
sa shumë ky djalë i vogël nënë e tij edhe pse e vdekur po e kujton.
U kthy me veturë bleu një tufë lule nënës t’ia dhuronte,
ditëlindjen e saj me dashuri t’,ia uronte.
Djali i vogël një mësim të mirë i dha,
që ti donte prindërit e tij sa janë gjallë.
Prindërit nuk do rrojnë përgjithmonë,
duajini sot sa nuk është vonë.
Lum ata/ato,që prindërit i duan i respektojnë,
bekimin e tyre do ta kenë gjithë jetën kudo,që të shkojnë.
Fier/12/9/2023
Albania
Autore: Fatbardha Budini.