Djali i pasur.
Një djalë i pasur,kur martua shumë ndryshoi,
respektin ndaj nënës së tij shpejtë e harroi.
I harroj shpejtë vuajtjet dhe mundimin e saj,
sjellja e tij e pahijshme nuk kishte
skaj.
Pleqëria dhe sëmundja nënën e tij shumê e kishin munduar,
por zemra e djalit tepër ishte
ngurtësuar.
Çdo ditë tryezën e shtronin me mish e plotë gjêra të mira,
por nënën e tij e linte të vdiste,nga
uria.
Merrte një pjatë dhe i hidhte pak
ushqim,
lugên ia hidhte mbi duar gjithë
neveri.
Nusja e tij buzëqeshte para syve të nënës gjithë gêzim,
me sa duket shumë i pëlqeu ky
veprim.
Nëna nuk po u besonte mê syve të
saj,
pyeste veten,pse ky djalë nuk ishte më si më parê?
Por biri i këti çifti tashmê është rritur dhe gjërat i kuptonte
dhe prindërve të tij më nuk do i
toleronte
Nêse ju me gjyshen time kështu do tê
veproni,
kështu dhe ju kur të plakeni këtë gjê nga unë do ta pêsoni.
Me fjalët e të birit,,çiftin shumë u
hidhëruan,
mendjes i thirrën dhe sjellje me nënën e tyre ndryshuan.
E morën tavën me plotë ushqime pranë saj e afruan,
për sjelljet e tyre të këqia shumë u
penduan.
Duart ia mori djali ia puthi me shumë dashuri,
me lotë nê sy i kërkoi falje si një
fëmijë.
Të gjithë sëbashku u mblodhën dhe nënën me dashuri e përqafuan,
Nga Zoti i madh me dashuri lumturi u bekuan.
