PËR TY ( GRUE ).
Grue !
Ti je ishulli ma i largët e i dishiruem për çdo burrë , Odise,
je miti qi shkroi kohën e nji mitologjie t’lasht,
je rranja qi lind jetën e dora qi t’përcjell nën dhe,
je perëndija mbi çdo perëndi qi kohnat kan dasht.
Grue !
Je çilsi qi hap tana rrugët qi t’çojnë n’zemër,
je rruga qi t’end n’parriz pa biletë,
ti je me plot gojë andrra ma e bukur ,
( Grue , bukurija jote ngjall t’vdeknin prej vorrit i jep jetë ).
Grue !
Sa t’deshta e t’mallkova unë ( burri ),
sa t’ndoqa e t’largova ,t’kërkova prap tuj t’dasht,
ti je djallzija ma e amël qi m’ka luejt jeta e koha,
( Je miti ma i përkryem i nji mitologjie t’lasht ).
Grue !
Unë burri pa ty jam nji lundërtar i humbun nëpër dete,
ti pa mue nji ishull diku i humbun pa vizitator as pirat,
je krijesa ma e komplikueme e ,e perkryeme qi ma dha koha,
ti me plot gojë je ( vdekja e ma i bukuri Fat ).
