Dua të iki larg !..
Dua të iki larg, larg, të harroj gjithshka !
Vetëm pak çaste ta lë të shkuarën pas,
të vrapoj, të qesh e të bej shaka ..
Aty ku dëgjoj, e më dëgjojnë të flas !
Aty ku e qeshura kumbon pa ironi ,
ku zëri nuk dridhet të flasësh hapur,
atje ku shpirti si në parajs gjen qetësi ,
aty ku hapsira s’ka kufij të matur !
Të shkoj livadheve ku ka lule të egra,
ku ngjyrat i derdhen si magji melankolis,
Ku cicërimat mbysin netët e errëta..
e hëna ,derdh argjendin e dashurisë !
Atje ku s’ka klithma të çjerrëta xhelozie,
ku bari vallzonë, ngacmuar nga flladi,
atje ku zogjtë fluturojn në hapësira lirie,
ku shpirti gulçon pushtuar nga malli !
Ku majat e drurëve zgjaten drejt qiellit..
dhe bilbilat me këngë e presin agimin,
ku gjethja e përgjumur pret rezet e diellit
e bashkë me to të nisi vallzimim !
Në thellësin e kësaj bote dua të zhytem
larg hipokrizis, shpifjeve prej xhelozie,
ëndrrave të mia të endem, të mbytem
me zërat e pyllit, si tinguj simfonie…!
Ku buzëqeshja derdhet nëpër gjethe,
me nanuritjen e flladit përqafuar ,
ku shpirti nuk pushtohet nga derte ..
por në muza cicërimash, shkon kalëruar !
Atje ku ngjyej penën në eliksirin e Majit,
në magjin pa fund, të gjelbërimit idilian ,
ku ëndrrat të çojnë shinave të ‘tramvait’..
rrugëve qiellore, të eposit Shekspirian !
Atje ku s’ka klithma të ngjirura xhelozie,
ku buzëqeshja s’mban arom hipokrizie ,
atje dua të shkoj, të ‘harlisem’ si fëmij
ta ndal pak çaste vrapin, për tu rinisur përsëri !
About Post Author
