Nuk e shava,as nuk e qortova.
Ajo çuditërisht me ëndrat e mia,lozte.
Nga egoja e narcizmi i saj u hidhërova.
Mbeti,si letër pa adresë në një kuti poste.
Që ta largosh nga narcizmi e dashuria ime.
Duaje dhe për mua,se unë s’kam ku ta mbaj.
Tregoji ëndrrat e tua,çoje në të tjera vegime.
Dhe narcisten e bukur mos e lër të qaj.
Në se e do,mos i’a kujto pêr dashurinë e parë.
Thuaji t’më harroj,se dhe ajo shumë u lëndua!..
Përkëdhele ëmbël dhe tregoji tëndin skenarë!.
Mos m’thotë nesër sërisht,-“vetëm ty të dua”!..
Merri kujtimet e mia,spërkati me benzinë.
Dhe mos i’a kujto ëndrrat që i lamë në mes.
U deshëm,që fëmij,bashkë e kaluam rininë!…
Duaje dhe pêr mua,mos thotë më,”për ty vdes”!..
Copyright Ardian Muça..!
