Manushaqe Hoxha Laçi
1. TË DUA ZESHKANE
Floku yt mbi ballë
Porsi valëzim deti
Bukuroshe e rrallë
Gjerdanin e bukur
Vendosur në gushë
Krah’lehtë si flutur
Lulëkuqe në fushë
Të ndriçon fytyra
Sa herë buzëqesh
Fustanet me ngjyra
Çdo mëngjes i vesh
Ta shikoj me ëndje
Syrin tënd t’shkruar
Për bukurinë tënde
Djegur, përvëluar
Buza jote e qeshur
Faqet ndezur prush
Diell shpirti veshur
T’adhuron gjithkush
Që kur t’kam parë
Nuk po gjej qetësi
Gjumin më ka marrë
Ujvara e flokut t’zi
Dua të të kem pranë
Çdo mbrëmje e agim
Zemrën për ta dhënë
Të bëhesh shpirti im
Eja vajzë zeshkane
Trëndafil me vesë
Për dashurinë tënde
Një jetë mund t’pres
2. BJONDINËN DASHUROJ
Gur më gur e preka malin
Në çdo gjethe e lule lëndine
Për syzezën më mori malli
Gonxhen, aromë trëndeline
Pyesja gjethen, gurin, flladin
Hidhja shikimin në kodrina
Kot u lodha kur mora malin
Ku mund t’ishte bjondina?
Vinte nata e zbardhte dita
Nëpër shtigje e në zabele
Po kërkoja dorën magjike
T’më dhuronte përkëdhelje
Hap pas hapi drejt qytetit
Ku lulëzojnë veç luledele
Seç ndriti rrezja e diellit
Ishte vajza flokë kaçurrele
•••••••••
Kërkoj syrin të shkrijë syrin
Dora-dorën ngrohtë të prekë
Shuhem e ndizem me yllin
Bëhem zjarr, bëhem ortek
Bëhem lumë, derdhem n’det
E ujvarë ku degëzon Drini
Bëhem lypës, bëhem mbret
Për aromën tënde lule blini
Bëhem valë që prek bregun
E shkumë dallge shkumëzoj
Bëhem hënë, ndiçoj shtegun
Shkëmb bëhem kur dashuroj!