E kujtoj me mallëngjim,
Dashurinë time të parë,
Tash ka mbetur si kujtim,
Kur të dy ram n’dashuri,
Të dy ishim shend e ver’,
Sepse ishim shumë të ri,
Njëzet vjeç ishim at’her’.
Si dy zogj në fluturim,
Të gjithë Botën e sfiduam,
N’horizontin pa mbarim,
Zemrat tona i bashkuam.
Vërtetë ishte hera e parë,
Kur buronte dashuri,
Në çdo puthje, në çdo fjalë,
Ishe ti si një magji.
Ike ti pa ardh’ pranvera,
Se si ndodhi nuk e di,
Sa shumë kohë prita te dera,
Por kurr’ ma nuk erdhe ti.
About Post Author
