Se ti vetem më degjon qetë pa më gjykuar,
Ja sërish u takuam të përmallur me lot në sy,
Veç me ty flas hapur, veç ty verbërisht të besoj,
Ato që them brenda vetes dhe atë që imagjinoj.
Kastriot Malo
E zbehtë
Të plakur trotuaret me palma pa jet,
Edhe lulet të trishta si një grua e ve,
Në ç’vend të botës lulëzon në ç’vend?
O bukuri e rrallë, vajzë e vëndit tim ku je?!
Ti vjen dhe ikën si drita që lë pas xixëllonja,
Pastaj të ikën duarsh drejt kthimeve te vona.
©️✍️, kmalo.
