Besa Januzi-Rexhepi
Këta gur të rënd me shekuj rrin këtu,
Do jetojnë këtu për gjithmonë,
Do na tregojnë historinë e atdheut,
Do flasin për heroizma e legjenda.
Edhe malet flasin për dëshmorët,
Trimat që ran në luftë heroikisht,
Luftuan e derdhën gjakun për liri,
Me flamur të kuq e shqipen dy krenare në mes.
Dëshmorët tanë as nëntoka nuk i mban,
Ata luftuan e mbrojtën atdheun,
Po shkelim mbi gjakun e tyre,
Pa e kursyer vetën, jetën e bën fli.
Dikur pleqnarët, pleqnojshin ngatrresat,
Ndërmjetsonin e falnin gjakun,
Ku janë ata pleq me plisa?
Fjala u zinte vend, besa ipej e mbahet.
Ku janë këta burra më zemra të mëdha,
Apo kanë ikur e nuk janë më,
Mos vall erdhën heronjët me plisa,
Ata do zgjohën nga nëntoka.
Pse vall pshertinë e gjëmojnë malet,
A po i dëgjoni lisat, pshertimën e erës, ndihet shushurima si në vaj,
Pse more kështu përse?
Besa Januzi Rexhepi
Michigan!
