S’ erdhe, mbeta gjer mesnate fillikat
Të ngathta orët mpiheshin në shekuj të heshtjes
T’ ankthit agrepa po lëvrinin në sahat
Të gatshëm të coptonin çdo premtim gënjeshtre.
Hëna në qiell ,si me turp mbartte njolla
Një herë drapërpërmbysur ,dhe një herë shafran
Cepat e saj të stërgjata, majuce, të holla
Orvateshin natën ta prisnin me jatagan.
Ngjeshi mungesa e stërgjatë tëmthat sërish
Në ndjenja solli vorbulla ,përmbytje dhe shqotë
Kurrë mos ardhsh! E përsërite, kij parasysh..
Edhe sikur të bëhesh yll a hënë e plotë.
