Ego-ja dhe evolucioni mendor, ego-ja dhe çrregullimi mendor për inteligjence dhe gjenialitet
Është e pamundur që evolucioni ynë mendor të shfaqet përmes kujdesit të individit, kolektivit apo EGO-së universale. Evolucioni ynë mendor lind shumë thjesht. Ajo lind vetëm nga të kuptuarit e atyre që përcaktojnë të dhënat që janë gjithmonë të vlefshme në çdo fushë të dijes. Perceptimi i një pjese gjithnjë në rritje të realitetit të pafund, inteligjenca dhe gjenialiteti që na mundësojnë të kuptojmë një pjesë gjithnjë në rritje të realitetit dhe të vërtetës së pafundme, lind vetëm nga të kuptuarit e atyre që përcaktojnë të dhënat që zbatohen gjithmonë në çdo fushë të njohurive.
Pra jo, Albert Einstein nuk ka të drejtë. Gjeniu nuk shfaqet kur talenti është 1% dhe puna e palodhur është 99%. Inteligjenca dhe gjenialiteti lindin kur të kuptuarit e realitetit ndodh në një shkallë prej 100% kur kuptojmë se çfarë ekziston dhe ndodh bazuar në atë që përcaktojne të dhënat që janë gjithmonë të vlefshme, pasi këto janë të dhënat përmes të cilave ne perceptojmë një pjesë në rritje të gjerë te realitetit gjithnjë në ndryshim. Këto janë faktet që na mbështesin në kuptimin tonë të realitetit dhe të vërtetës.
Shqetësimi i EGO-së, qoftë ai individual, kolektiv, apo universal, është një dhe unik dhe nuk ka të bëjë absolutisht me të kuptuarit e rrjedhjës së krijimit dhe, rrjedhimisht, me evolucionin tonë mendor. Shqetësimi i EGO-së lidhet vetëm me mbrojtjen e saj, me veçantinë, me epërsinë, me dallimin e saj dhe të gjitha këto situata nuk mbështesin perceptimin e realitetit dhe të vërtetës.
Arsyeja pse nuk kuptojmë të dhënat që janë gjithmonë të vlefshme, të cilat janë të dhënat përmes të cilave ne perceptojmë realitetin dhe të vërtetën është EGO. Kjo mund të jetë EGO-ja jonë, EGO-ja e njerëzve që duam ose EGO-ja e universales, e teorive tona të ndryshme antropologjike ose humanitare.
Nëse shohim njerëz që kanë vëmendjen e tyre të përqendruar ose në EGO-në e tyre, ose në EGO-në e njerëzve që duan dhe që duan të sakrifikojnë për EGO-në e atyre që duan ose, të paktën, të cilët janë të gatshëm të bëjnë lëshime shumë serioze, ose vëmendja e tyre është e përqendruar te EGO-ja universale, atëherë me siguri këta njerëz nuk do të kenë një marrëdhënie të besueshme në jetën e tyre me konceptet që kanë të bëjnë me testin, matjen, dhe vlerësimin. Çdo EGO, qoftë e jona apo të tjerat, e kthen mbrapsht rrjedhjën e të kuptuarit dhe të krijimit të të gjitha qenieve, pra e kthen mbrapsht mundësinë e të kuptuarit të ekzistencës sonë, mundësinë e të kuptuarit të rrjedhjës së krijimit tonë. Kthimi i vëmendjes te EGO-ja individuale ose kolektive e bën mendjen njerëzore të paaftë për të perceptuar të dhëna që janë gjithmonë të vlefshme, të paaftë për të perceptuar të dhëna te thjeshta të dukshme dhe të vetëkuptueshme që vijnë nga të dhëna që janë gjithmonë të vlefshme, dhe për pasojë e bën atë të paaftë për të perceptuar rrjedhjen e krijimit. .
Ne jemi po aq seriozë dhe të besueshëm sa aftësia jonë për të kuptuar fakte te thjeshta të dukshme dhe të vetëkuptueshme. Vini re se të dhënat që janë gjithmonë të vlefshme si dhe të dhënat që janë gjithmonë të vlefshme në çdo fushë të dijes na bëjnë të aftë të dallojmë të dhënat e panjohura dhe të besueshme më parë dhe t’i bëjmë ato të dukshme dhe të vetëkuptueshme.
Nuk jemi seriozë dhe të besueshëm sepse jemi të veshur mirë, sepse kemi ndjeshmëri, sepse jemi të kulturuar shpirtërisht dhe sepse mbrojmë imazhin tonë. Ne nuk jemi seriozë dhe të besueshëm, sepse ne kujdesemi per ate qe jemi ose per ate qe jane te tjeret dhe njerzimi duke pasur si baze dëshirat tona të ndryshme, si dhe besimet dhe pikëpamjet tona të ndryshme të larmishme, kontradiktore dhe shpesh krejtësisht joreale.
Ne nuk mund të kuptojmë faktet e dukshme dhe të vetëkuptueshme që mbështesin zhvillimin tonë mendor kur shqetësimi ynë kryesor është të mbrojmë imazhin tonë për reputacionin tonë, vlerat tona dhe të ngjashme.
Me fjalë të tjera, aftësia jonë për të evoluar mendërisht, domethënë aftësia jonë për të përmirësuar në mënyrë progresive cilësinë e perceptimit dhe veprimit tonë dhe, rrjedhimisht, cilësinë e jetës sonë dhe cilësinë e jetës së njerëzve që lidhen me ne, nuk mund të lindin nga kujdesi ynë për imazhin tonë, për imazhin e njerëzve që duam dhe për imazhin e të gjithë njerëzve në Tokë. Sa më shumë përqendrohet vëmendja jonë në atë që jemi në imazhin tonë, domethënë në EGO-në individuale ose kolektive, aq më pak mund të perceptojmë rrjedhjën e krijimit, aq më pak mund të perceptojmë faktet e thjeshta të dukshme dhe të vetëkuptueshme që na mbështesin. në kuptimin e realitetit dhe të vërtetës.
A e dini se çfarë do të thotë një përmbysje mendore e rrjedhjes së krijimit për shkak të kujdesit të individit, kolektivit apo EGO-së universale? Është si të presësh që fëmijët të lindin prindërit e tyre dhe të gjithë prindërit e tyre. Mos prisni që kjo të ndodhë ndonjëherël
