Elisabeta Gockaj
Kjo anije e vetmuar
Pret një lajm e mira nene
Pret nga i miri djalë
Bota…. pritjes është e ter
Këtij deti plote me dallgë .
Mbi kuvertën e anies
Dielli djeg vapës ne gusht
Dimrit ngrinë nga ngjyre e hijes
Qe përcjellin rretë e murme.
Po pulëbardha ? …është larguar !
S’mundi dot ta ndjek nga pas
Këtë anije te vetmuar
Qe mes detit po çan dallgë.
Ne mes detit te pa bese
Shpresa nis qe ta përkund
Te harri ne tjetrin breg
Dallgët një nga një po mund .
Ja …..sirene e saj e pare
Sapo nise te ankoroj
Herët… herët ne te zbardh
Gjithe qytetin nis ta zgjoj .
Brof gëzushem zemre nënës
Qe skish vene gjumë ne sy
Djalin….djalin….. duke pritur
Kësaj pritje pa kufij .
About Post Author
