Leonard Pipa
Në natë të errët, në ëndërr të errët,
Atdheun ma morën si kalin nga frerët.
U trëmba, për zotin, aq shumë u trëmba,
Të vetmin ma morën, ma xhveshën nga mënga.
Ma morën e ikën, kusarët e varreve,
Si kali ia hipën,u përpinë zjarreve.
Sa bëra të ngrihem ti ndjek i tërbuar,
Mbi krevat pash vehten nga mallkimi zgjuar…
O zot, thashë me vehte, na shpëto nga ëndrra,
Jeta më ka lodhur, nuk më mban më zemra!
Po nuk shkoi gjatë…”ëndrra s’ishte ëndërr”,
Kur dola në rrugë të gjithë më shihnin shtrëmbër.
Ç’kini, i pyeta, çdreqin u ka zënë,
Një ëndërr kam parë të tmershme unë mbrëmë,
Ju nga e dini, më rrini si hija,
Si dreqin i shihni dhe ëndrrat e mia?!…
Ç’ëndrra mor budallë, mu hodhën për fyti,
Mbrëmë parlamenti të gjithëve na mbyti,
Mirë gjithë të tjerat, përbuzjen, mjerimin,
Tani do të vuajmë dhe shkombëtarizimin!
U ngrit një i dehur, të marrim dyfekët,
Ulu ti, i thanë, po të bien brekët!
Unë asgjë
s’kuptoja,çdreqin kishte ngjarë,
Isha mirë në ëndërr, dy tre orë më parë!
Njëmijë herë ma thanë, jo!… nuk e kuptoj,
Veten nëpër ëndërr ende e kujtoj!
Prandaj le t’a marrin vesh i gjithë “mileti”,
Çdo të thotë të shohësh ëndërr prej vërteti!
Prandaj jam betuar, gjumë nuk vë në sy,
Sa një filxhan hapur i mbaj që të dy!
