Donike Rrethej
ENDJE….
Idhnak asht sonde ky rrëfim i zemrës ,
q’i pa’dasht difton shpirtin,
e tempestat e tij q’i shkrrajn grimcat e kujtimeve ,
si pengje t’nji lufte pa fitues.
Kapem n’disa rreze diellit , t’ftohta tesh….
t’ikna e t’vobekta q’i s’kan forcë ma.
Ditë t’shkurta ,
natë q’i pret me veshë heshtjet ,
me pushtue shpirtat q’i m’shehen mbas disa andrrave t’plakna.
Sytë e mij sonde nuk jan t’njajtë ,
kanjiher fiken e nën peshën e kujtimeve ?!
masin kohën ,
peshojnë dhimën ,
flasin me g’juhën e mij planeteve ,
q’i njoh veç unë .
I ndiej gulçimet e shpirtit sonde ,
gjamt e egra t’nji qielli t’vrant ,
grushtat e zemrës q’i m’bërtet ,
buzën q’i kafshon inad.
Se koha u plak ….
e nadjet janë t’brishta ,
t’lagshta andrrat e natës t’ikun ,
se malli asht pagan ,
mizor , i lig , keqdashës ,
e trishtimi veshja e nji shpirti endacak ,
temit shpirt q’i sonde ?!
Rrëfen….
E pa truell shtegton ,
i ajun me lod ,
i trishtë si fati i disa gemave t’thyem ,
i vetëm se due kështu ,
fatin me e marrë nëpër kamb e me e tret .
Sonde ?!
Idhnak asht rrëfimi i zemrës ,
q’i difton t’mshehtat e shpirtit tem ,
endacak.
Autore:
Donike Rrethej .
