….
Sa pak shpresë kam në ëndërrat
Me këto hijet e rënduara ,
Deti zhytet mes valësh
Jeta noton në zemra të heshtura
Të vrara nga koha të rrënuara
Ku shiu godet pa rënë
qielli i mbushur me brenga
…..e heshtje trazuar…
Si humbi kjo dashuria ?
Respekti si u harrua
Sa mbaron interesi
Bëhesh sikur je i huaj.
Ah… kjo botë me pak shpresë
dielli loton në këtë kohë të dëshpëruar .
dal në natyrë e kërkoj
mase gjëja zgjidhjen e munguar .
Në dritaren e jetës vështroj
njerëz me urrejtje e respekte të harruar
Kohë më plasaritje.. ditë pa asnjë pritje .
Dashuri e groposur në qiell të lënduar.
Lotë yjesh…..lotë dallgësh…
Lotë dielli ..lotë pemësh ..
Sytë e verës janë mbyllur.
Sytë e verës janë mbytur …
Asnjë s”ka më sy ..
As lumi …as gurët…as gjethet..
Fijet e barit nënë gurë buzë që
flasin pa përgjigje ..
Ehhh…. këto ëndërrat pa përgjigje ..
therin natën qetsinë .
Lokomotiva çan qiellin e ëndërrave .
Vargëzime vargjesh fëshfërijnë.
