Erdha te ju
(Dedikim rilindësve shqiptarë)
Kur ngela i vetmuar
Drejt jush pata rrugëtuar
Erdha aty, në mesin tuaj
Ju qasa juve, Vëllezër Frashëri
Ç’më kaploi gëzimi e gazi
U përula para jush
Para madhështisë suaj
E ju njëzërit më thatë:
-Shqipërinë na e ruaj!
Afër Konstandin Kristoforidhit
U afrova
Ia putha atë dorë
E ngadalë i fola
U përula para madhështisë së tij
E ai me të lartin zë më tha:
-Ma ruani gjuhën shqipe, vëlla!
E kur shkova te poeti Migjen
U mundova një refren t’ia them
Por fjala m’u ngatërrua
Si peshku në karrem
E putha në ballë
Fjala m’u lidh në lak
E zemra më digjej flakë
Dhe seç m’u mbyll goja
Ngashërimi në vaj
Ma këputi shpirtin
E s’fola dot pastaj
Nga dhimbja për poetin
U shkreha në vaj
Me zë të mekur më tha:
-Ma ruaj Lulin e Vocër
I shtrenjti im vëlla!
Dhe dhimbshëm më pyeti:
-Lula të tjerë, a ka?!
Ika, renda larg
Në Shkodër prapë u ktheva
Fola me Gurakuqin
E me Filip Shirokën
I putha që të dy
E sytë ç’m’u përlotën
Përnjëherësh më pyetën:
-Vëlla, si e kemi Kosovën?-
Mbeta pa fuqi
E s’shihja me sy
Me zemrën të ndarë
Ika duke qarë
Vajta n’Elbasan
Erdha te ju
(Dedikim rilindësve shqiptarë)
Kur ngela i vetmuar
Drejt jush pata rrugëtuar
Erdha aty, në mesin tuaj
Ju qasa juve, Vëllezër Frashëri
Ç’më kaploi gëzimi e gazi
U përula para jush
Para madhështisë suaj
E ju njëzërit më thatë:
-Shqipërinë na e ruaj!
Afër Konstandin Kristoforidhit
U afrova
Ia putha atë dorë
E ngadalë i fola
U përula para madhështisë së tij
E ai me të lartin zë më tha:
-Ma ruani gjuhën shqipe, vëlla!
E kur shkova te poeti Migjen
U mundova një refren t’ia them
Por fjala m’u ngatërrua
Si peshku në karrem
E putha në ballë
Fjala m’u lidh në lak
E zemra më digjej flakë
Dhe seç m’u mbyll goja
Ngashërimi në vaj
Ma këputi shpirtin
E s’fola dot pastaj
Nga dhimbja për poetin
U shkreha në vaj
Me zë të mekur më tha:
-Ma ruaj Lulin e Vocër
I shtrenjti im vëlla!
Dhe dhimbshëm më pyeti:
-Lula të tjerë, a ka?!
Ika, renda larg
Në Shkodër prapë u ktheva
Fola me Gurakuqin
E me Filip Shirokën
I putha që të dy
E sytë ç’m’u përlotën
Përnjëherësh më pyetën:
-Vëlla, si e kemi Kosovën?-
Mbeta pa fuqi
E s’shihja me sy
Me zemrën të ndarë
Ika duke qarë
Vajta n’Elbasan
