Është një emër…
A thua vërtetë ishte iluzion,
ajo ndjenjë e bukur, ai vizion,
ëndrat e bukura flladitëse,
Ajri që thitha çdo mëngjes,
mbrekullia e lules me vesë,
gjallëria e udhëve hapndjellës,
ngjyrat e bukura të vet shpresës.
Aroma e ditëve në ajër tretur,
rahja e zëmrës kraharorit mbetur,
ka plot gjëra që ende egzistojnë,
puthjet, ledhat, që ty të kujtojnë.
A thua vërtetë të ishte iluzion,
ndërkohë që në ëndra më vjen ende,
sytë ti harrova tani më je vizion,
e s’mund të thuash që s’jetuam ne….
Është nje emër në syrtar mbyllur,
pluhurosur vërtetë por jo i mykur….
Suzana Rama
