Është sëmurur koha-Vaso Papaj


Është sëmurur koha

Është sëmurur koha,

Gjallë me zor nuk mbahet.

Nga shkëlqimi i rremë, limfa e trupit thahet.

Nga vrapimi i marrë, zemra e saj veç çahet

E prapë në grahmë të fundit, në jetë kërkojnë të mbahet.

Është sëmurur koha,

Ta shëroj, a mundem?

Ndonëse fjalën kam dhe nga e imja s’tundem.

E çjerrur, e vjedhur, e shpallur e çmendur

Dhe prapë pa faj fajtorët, tribunave janë dendur.