Është sëmurur koha
Është sëmurur koha,
Gjallë me zor nuk mbahet.
Nga shkëlqimi i rremë, limfa e trupit thahet.
Nga vrapimi i marrë, zemra e saj veç çahet
E prapë në grahmë të fundit, në jetë kërkojnë të mbahet.
Është sëmurur koha,
Ta shëroj, a mundem?
Ndonëse fjalën kam dhe nga e imja s’tundem.
E çjerrur, e vjedhur, e shpallur e çmendur
Dhe prapë pa faj fajtorët, tribunave janë dendur.
About Post Author
