Si ndihem …
Sa here largohej nga ai i duhej te qëndronte e shkëputur nga te gjithë dhe nga ai vet , ishte si ne kufirin midis dy boteve , asaj te qetësisë se përjetshme , për atë qetësi paqeje kishte aq shume nevojë tani . Shpirti i saj ishte i mbushur plotësisht , nuk mund te mbante me brenda tij asnjë puhize sa do te vogël ndjenje . Nuk e kuptonte madhështinë e plotësimit te skajshëm , mendësia e saj ishte e vogël, vetëm shpirti i saj kuptonte vetveten . Kishte frike se mbas kësaj nuk kishte me asgjë , mbas kësaj nuk ishte me ai . Nuk donte te kapërcente atë kufi qe ndoshta do ta kthente ne grimca qe do te endeshin për kushedi se ku … Ndihej e përhumbur si somnambul e tejmbushur me ndjenje , nga shpirt e kthyer ne lëng te plote qe lëkundej ngadalë. Por ishte dhe ne atë boten e zhurmshme ne atë boten ku kishte takuar e ndjere atë . Duhej te ruante ekuilibrin me jetën .
Ajo kthehej ne një llambe magjike , kur ai e përkëdhelte nxirrte veten nga brenda saj , dhe atij i duhej vetëm te shprehte dëshirat …Kishin ardhur drejt njeri tjetrit me jetët e tyre mbi shpine. Ishin te ndryshëm por te qenurit bashke u jepte një qetësi te cilën nuk dinin ti vinin një emër, dashuri, lumturi, apo kjo ishte ajo gjendje nga e cila doli fjala jete. Po jetonin jetën si kurrë me pare.
Eva Gjoni
About Post Author
